De Opslag Duurzame Energie (ODE) stijgt harder dan verwacht. Eind vorig jaar stond nog in een nota van het kabinet dat de ODE in 2018 voor een gemiddeld huishouden 93 euro per jaar zou bedragen. Dit bedrag stijgt nu waarschijnlijk toch naar 108 euro per jaar, blijkt uit een nieuw wetsvoorstel van minister Kamp. Daarnaast staat er een extra verhoging van de energiebelasting op de planning, wat leidt tot nog eens 20 euro extra kosten per jaar. Wijzigingen in energietarieven buiten beschouwing gelaten, zorgt dit ervoor dat de gemiddelde energierekening volgend jaar met bijna zeven tientjes omhooggaat. Dat meldt energievergelijker Pricewise. “De verwachte stijging in de zorgpremies is al weken een gevoelig discussiepunt in alle media. Maar dat we volgend jaar zeventig euro extra moeten neertellen op onze energierekening, wordt bijna niet belicht,” aldus Hans de Kok, directeur van Pricewise.

De ODE is een belastingopslag die de overheid in 2013 heeft ingevoerd om investeringen in duurzame energie te subsidiëren en daardoor de hernieuwbare energiedoelen uit het Energieakkoord te kunnen realiseren. Het bedrag dat nodig is voor deze investeringen ligt elk jaar hoger, waardoor ook de ODE omhooggaat. Volgend jaar moet er ruim 1 miljard euro opgehaald worden. In een nota uit 2016 werden de verwachte ODE-tarieven tot en met 2023 opgesteld, maar de tarieven voor 2018 vallen nu toch hoger uit. Dat blijkt althans uit een wetsvoorstel van minister Kamp. Daar is wel een verklaring voor. De ODE-tarieven worden elk jaar vastgesteld op basis van de actuele gebruikscijfers van het CBS. Nu blijkt dat het gas- en elektriciteitsverbruik is gedaald ten opzichte van de eerdere inschatting. Daardoor moeten de tarieven iets hoger worden vastgesteld, zodat alsnog die opbrengst van ruim een miljard wordt gerealiseerd. Een gemiddeld huishouden met een verbruik van 3.500 kWh stroom en 1.500 m³ gas, gaat hierdoor op jaarbasis in 2018 niet zoals verwacht 92,57 euro betalen, maar 107,63 euro. Dat is bijna vijftig euro meer dan een huishouden in 2017 betaalt aan ODE.

Niet alleen de ODE stijgt flink, ook de energiebelasting zal in 2018 en 2019 hoger liggen. Er is namelijk een tijdelijke stijging van de energiebelasting nodig om de doelstellingen van het Energieakkoord te behalen. Het gaat dan om 200 miljoen euro die nodig is voor energiebesparing bij woningcorporaties, met als doel dat ook huurders hun energierekening omlaag kunnen krijgen. Om dit te realiseren is er op korte termijn meer geld nodig, wat in dit geval wordt opgehaald door de energiebelasting in 2018 en 2019 te verhogen. Het is de bedoeling dat de energiebelasting in 2020 weer wordt verlaagd. De precieze stijging is terug te vinden in de ramingstoelichtingen bij het Belastingplan 2018 en in de tabel op Pricewise.nl.

Bij elkaar opgeteld betaalt een gemiddeld huishouden hierdoor in 2018 maar liefst 1.014,91 euro aan belastingen over het energieverbruik, exclusief de verbruiks- en netwerkkosten voor elektriciteit en gas zelf. De overheid komt huishoudens nog wel tegemoet met een belastingvermindering die geldt per elektriciteitsaansluiting. In 2017 was deze 373,33 euro per jaar. In 2018 blijft dit bedrag vooralsnog ongewijzigd. Hiermee komt het totaal aan energiebelastingen en ODE per huishouden in 2017 op 574,05 euro en in 2018 op 641,58 euro. “De belasting beslaat ongeveer dertig procent van de totale energierekening, en dat deel wordt op deze manier alleen maar groter,” vertelt Hans de Kok. “Huishoudens betalen hiermee een groot gedeelte van de kosten van de energietransitie, terwijl ze al relatief zwaar belast worden,” voegt De Kok toe.

Bedrijven die erg veel energie verbruiken, betalen namelijk juist een verlaagd gestaffeld tarief aan ODE en energiebelasting. In sommige categorieën is dat tarief zelfs lager dan werd verwacht in 2016. Het Nederlandse bedrijfsleven betaalt weinig voor verduurzaming van de energievoorziening. Het ontvangt zelfs driekwart van de subsidies. In een debat over de lastenverdeling gaf de minister aan dat “de energieprijs voor bedrijven in Nederland de afgelopen jaren is gedaald, zeker ten opzichte van andere Europese landen. Dat is goed voor de concurrentiepositie,” zegt Kamp.

Hans de Kok betwijfelt of dit een eerlijke verdeling is. “De verdeling van de kosten voor de energietransitie is een politieke keuze. Nu geldt dat de ODE voor vijftig procent door huishoudens wordt betaald, en voor vijftig procent door bedrijven. Bedrijven betalen dus naar verhouding minder mee aan de ODE vergeleken met de hoeveelheid energie die ze verbruiken. En dat terwijl de energierekening voor huishoudens steeds hoger wordt. Overigens geldt voor de energiebelasting hetzelfde; ook deze belasting is degressief, wat inhoudt dat grootverbruikers relatief gezien minder betalen. Het motto ‘de verbruiker betaalt’ gaat hier dus niet helemaal op.”

Hoe de stijging van de ODE de komende jaren gaat verlopen, is nog niet te zeggen. In de nota van minister Kamp uit 2016 staan de ODE-tarieven vermeld die nodig zijn tot en met 2023. Een gemiddeld huishouden met een verbruik van 1.500 m³ gas en 3.500 kWh stroom zou 219,62 euro aan ODE moeten betalen in 2023. “Gezien het recente voorstel tot verdere verhoging van de energiebelasting en de ODE, zijn aanpassingen voor volgende jaren niet uit te sluiten,” vertelt Hans de Kok. “In ieder geval zien we dat er in de afgelopen jaren een flinke stijging is geweest in zowel de ODE als de energiebelasting. Sinds de introductie van de ODE is deze voor een gemiddeld huishouden gestegen van 8,83 euro per jaar in 2013 naar een verwacht bedrag van 107,63 euro in 2018. De energiebelasting op stroom en gas stijgt in diezelfde periode van 831,33 euro naar 907,28 euro per jaar, exclusief de heffingskorting. Die stijgende trend zal zich waarschijnlijk wel voortzetten de komende jaren.”

bron:http://www.energienieuws.info/2017/10/energierekening-volgend-jaar-70-euro.html

De prijs van zonnepanelen is afgelopen jaar met bijna tien procent gedaald. Dat blijkt uit een onderzoek van voorlichtingsorganisatie Milieu Centraal. In 2016 is het aantal woningen met zonnepanelen met vijfentwintig procent gestegen. Er kwamen ruim 100.000 daken met zonnepanelen bij.

“Een set van tien panelen kost nu 4.400 euro, in 2016 was dat nog 4.600 euro”, aldus woordvoerder Mariken Stolk. Daarbij is het vermogen per paneel gestegen van 260 Wattpiek in 2016 naar 270 Wattpiek per paneel in 2017. Samen levert dit een prijsdaling van bijna tien procent op.

Eind 2016 hadden ruim 500.000 huizen zonnepanelen, een jaar eerder 400.000. Er zijn nu bijna vijf keer zoveel panelen als in 2010. Elf procent van de huizen met een eigen dak heeft er zonnepanelen op liggen.

Milieu Centraal rekende dit uit op basis van het geïnstalleerde vermogen aan zonnestroom, in combinatie met een inschatting over het vermogen per paneel en het gemiddeld aantal zonnepanelen dat mensen hebben.

Uit gegevens van het CBS blijkt dat eind vorig jaar 2 GW aan vermogen van zonnepanelen in Nederland stond. De totale opbrengst is ruim 1,5 miljard kWh per jaar, genoeg voor het stroomverbruik van 470.000 huishoudens. Twee derde daarvan is geïnstalleerd op woonhuizen, de rest ligt op daken van bedrijven of boeren en in grootschalige zonneweiden.

Bron: http://www.energienieuws.info/2017/10/prijs-zonnepanelen-blijft-dalen.html

Aan een recordaantal van 4.530 projecten is in het voorjaar 2017 ondersteuning vanuit de Stimuleringsregeling Duurzame Energie (SDE+) toegezegd. Dit is een verdubbeling ten opzichte van de vorige ronde afgelopen najaar (2.197) en een verviervoudiging ten opzichte van de voorjaarsronde 2016 (986). Voor het eerst zijn projecten met opgewekte elektriciteit uit zonnepanelen qua verstrekt budget (2,8 miljard euro) koploper. Het Ministerie van Economische Zaken ondersteunt duurzaam opgewekte energie uit zon, wind, water, geothermie en biomassa in Nederland via deze SDE+ ronde met maximaal 5,8 miljard euro.

Minister Kamp: “Technologieën om elektriciteit uit zonlicht op te wekken, hebben een steeds lagere kostprijs. Het is goed om te zien dat mede als gevolg daarvan de bijdrage van zonnestroom aan de Nederlandse energieproductie duidelijk is toegenomen en nu zelfs het grootste aandeel heeft binnen deze ronde van de Stimuleringsregeling Duurzame Energie. Met bovendien een recordaantal projecten dragen bedrijven en instellingen fors bij aan het behalen van de doelstellingen uit het Energieakkoord.”

De toegewezen projecten in deze voorjaarronde dragen, bij volledige realisatie, met een productie van 21,4 petajoule (PJ) per jaar bij aan de Nederlandse energievoorziening. Dit komt overeen met een bijdrage van 1,1 %-punt aan het aandeel hernieuwbare energie. Nederland heeft in het Energieakkoord een aandeel van veertien procent hernieuwbare energie als doel in 2020 en zestien procent in 2023 afgesproken. Voor deze ronde van de SDE+ was voor bijna 7,1 miljard euro aan projecten ingediend.

Alle SDE+ projecten uit de voorjaarsronde zijn te bekijken op een interactieve kaart.

Zoveel mogelijk duurzame energie voor zo laag mogelijke kosten

De SDE+ is zo ingericht dat zoveel mogelijk hernieuwbare energie wordt opgewekt tegen zo laag mogelijke kosten. De regeling prikkelt aanvragers om projecten voor een zo laag mogelijke subsidie in te dienen. Het totale budget van de SDE+ (twaalf miljard euro) is dit jaar met drie miljard euro verhoogd ten opzichte van 2016.

In totaal is er met de SDE+ rondes, inclusief wind op zee vanaf 2008 tot en met de voorjaarsronde 2017 in totaal aan circa 29.500 projecten subsidie toegekend. Bijna een kwart van deze projecten is inmiddels gerealiseerd. 62% van de projecten is in de ontwikkelings- of bouwfase. Bij 14% van de projecten waarvoor een subsidiebeschikking is afgegeven, is geconcludeerd dat realisatie niet mogelijk bleek. Deze beschikkingen zijn vervolgens ingetrokken. Sommige van deze projecten hebben in latere rondes opnieuw een subsidiebeschikking aangevraagd en gekregen.

Najaarsronde SDE+ in oktober 2017 open

Ook in het najaar kunnen bedrijven en (non-profit) instellingen die hernieuwbare energie gaan produceren, weer gebruik maken van de SDE+ regeling. Inschrijving voor de najaarsronde van de SDE+ is geopend van 3 oktober tot 26 oktober 2017. Er is voor de projecten een budget van zes miljard euro beschikbaar.

Bron: https://www.duurzaamnieuws.nl/sde-maakt-recordaantal-duurzame-energieprojecten-mogelijk/

Er zijn veel verschillende manieren om naar de wereld te kijken. Wie zijn blik richt op een duurzame wereld ziet een wereld waarin iedereen een eerlijk aandeel heeft in welvaart, gezondheid en geluk. Met een rijke natuur en een veilig klimaat. Die zo georganiseerd is dat we die weelde ook kunnen volhouden.

Mensen hebben een bijzondere plek in de wereld, want we kunnen waarde maken. Om die waarde te kunnen produceren, meten en ruilen is de economie ontstaan. Met die economie is het in de loop van de tijd verkeerd gegaan: ze hield zich nog maar met één waarde bezig, geld. En met veel andere waarden ging het helemaal fout.

Dat voelden we goed in de vorige eeuw, toen er veel schade aan de natuur ontstond en veel leven verloren ging door vervuiling. Bezorgde mensen vonden elkaar toen in de milieubeweging.

Van bescherming via begrip naar actieve transitie

Zij maakten zich vooral zorgen over de schade die onze economische activiteit toebracht aan de wereld om ons heen. Naast directe actie om het milieu te beschermen, werd er gaandeweg ook steeds meer nagedacht over het organiseren van de samenleving op een manier die verdere schade voorkomt. Inclusief de schade onder mensen. Die ideeën kregen vorm in het begrip duurzaamheid.

Nu zoeken we actief naar wegen om die staat van duurzaamheid te bereiken. Daar is veel verandering voor nodig. Dat noemen we transitie, de overgang naar een samenleving die zo is georganiseerd dat we welvaart, geluk en gezondheid voor iedereen ook in de toekomst kunnen garanderen. Daar is vooral een nieuwe vorm van economie voor nodig.

In die nieuwe economie hebben milieu, duurzaamheid en transitie ieder een belangrijk aandeel. Milieu en klimaat zijn onze fysieke omgeving die we beschermen tegen schade als gevolg van eenzijdig economisch handelen. Hoe we eerlijk met elkaar en zonder schade aan onze omgeving kunnen werken en leven beschrijven we in termen van duurzaamheid. In de transitie voeren we die ideeën uit. Het resultaat is een nieuwe economie die ons in staat stelt om iedereen welvarend, gelukkig en gezond te laten zijn zonder dat we daarmee onze planeet verwoesten.

Hoe ziet de nieuwe economie er uit?

Er zijn inmiddels vele honderden, misschien wel duizenden analyses gemaakt van wat er mis is met de huidige economie. Bijna alle conclusies noemen de eenzijdige focus op groei van geld en producten; de scheve verdeling van inkomen en bezit; het vernietigen van milieu, klimaat en menselijk welzijn.

Waar we heen willen is ook heel duidelijk: het is precies het tegenovergestelde van wat er tot nu toe gebeurt. We willen aandacht voor álle vormen van waarde, we willen ons milieu en het klimaat beschermen en we willen alle mensen eerlijk laten delen in welvaart en geluk. En dat willen we tot in lengte van jaren kunnen volhouden.

Ondersteboven

Voor sommige mensen is dat de wereld op zijn kop. Vooral voor traditionele economen, die ondernemers zien als de soldaten van geldwereld. Het enige doel van ondernemen is geld verdienen voor de aandeelhouders, vond de invloedrijke econoom Milton Friedman.

Hij was de bron voor de economische denkbeelden van onder andere Ronald Reagan en Margaret Thatcher, en zo ook de grondlegger van de crisis waar we nu nog steeds in zitten.

De economie letterlijk ondersteboven zetten is ook het beeld dat de Oostenrijker Christian Felber gebruikt. Hij spreekt over de Gemene Goed economie, met als belangrijkste doel om de hele samenleving rijker te maken, in plaats van een paar mensen en bedrijven. Hij zet TAPAS (There Are Plenty Alternative Solutions) tegenover Thatcher’s TINA (There Is No Alternative).

Hij zet een simpele maar effectieve denkrichting tegenover de rigide doctrine van de neoliberale markteconomie. En hij geeft eenvoudige instrumenten waarmee ook het kleinste bedrijfje inzicht krijgt en kan geven over de waarden die het voortbrengt.

Samen werken aan meer waarde

Het concept van de Gemene Goed economie biedt zo een structuur waarin de talloze initiatieven die al op een betere wereld gericht zijn, samen kunnen werken in een nieuwe economie. Die schept een waaier aan waarden die aan de hele samenleving ten goede komen.

Het meest bijzondere is misschien wel dat het omkeren van de denkrichting de deelname van bestaande bedrijven niet uitsluit. Juist meegaan in de nieuwe economie vergroot de overlevingskans en het bestaansrecht van die bedrijven.

Race naar de bodem

De logica daarachter is heel helder. Het huidige economische model gaat uit van concurrentie. De winnaar is het bedrijf dat het goedkoopste produceert. Om kosten te drukken wordt er gewerkt met zo weinig mogelijk mensen en wordt er zo min mogelijk belasting betaald. In de race naar de bodem gaan veel bedrijven failliet.

Zowel de concurrerende ondernemingen als de bedrijven die het niet volhouden, stoten arbeidsplaatsen af. Die komen allemaal ten laste van de overheid, die steeds minder belastinginkomsten ontvangt. Door toenemende concurrentie worden de lonen voor de overblijvende banen steeds lager. Mensen met en mensen zonder werk worden massaal armer.

Het groeiende leger nieuwe armen is steeds minder in staat om producten af te nemen van de bedrijven, die feitelijk hun eigen markt opeten. En de overheden zijn door teruglopende inkomsten en toenemende lasten niet langer in staat om de infrastructuur te onderhouden die bedrijven nodig hebben om te opereren.

Als een ecosysteem

In een economie op basis van samenwerking en meervoudige waarden werken bedrijven er met elkaar aan om een balans te houden tussen inkomen, werkgelegenheid en welzijn (wat mensen helpt om optimaal te presteren). Immers, het streven naar maximale winst gaat ten koste van werkgelegenheid en welzijn, dus het verstoort de balans. Zo’n bedrijf zou worden bijgestuurd of het verdwijnt, want het is een bedreiging voor het hele systeem.

De nieuwe economie lijkt sterk op een natuurlijk ecosysteem. Bedrijven en organisaties groeien als soorten en individuen tot een optimale omvang is bereikt. Die omvang staat in directe relatie met de omgeving en het evenwicht wordt bepaald door veel verschillende factoren. Elke factor heeft een eigen waarde. De balans verschuift soms zonder verstoord te raken. Alleen door extreme invloeden van buitenaf vindt massale sterfte plaats.

De beste plek voor een boom is in het bos. Het bos zorgt voor de juiste omgeving voor nieuwe bomen om te groeien. Dat begrijpt iedereen. De huidige economie produceert bomen die alles om zich heen vernietigen en die allemaal de grootste willen worden. Hoe dat zou kunnen werken proberen economen uit te leggen. Ik begrijp dat in elk geval niet.

Bron: https://www.duurzaamnieuws.nl/hoe-milieu-duurzaamheid-en-transitie-samen-een-nieuwe-economie-maken/

Auteur: Peter van Vliet